روزگاری که داعش در این کشور جولان می داد!
تصویری از عملیات تروریستی داعش های دیروز (مجاهدین خلق) در ایران
عملیات تروریستی امروز (17 خرداد 1396) تهران که گروهک تروریستی داعش مسئولیت آن را برعهده گرفت، خیلی ها را غافلگیر کرد. گویی در این گوشه دنیا فراموش کرده بودند که چندی است عملیات تروریستی دیگر تقریبا اغلب نقاط امن دنیا را هم دربرگرفته است. امروز دیگر در این موضوع فرقی مابین کابل و حله و حلب و حمص با پاریس و منچستر و اشتوتگارت و لندن وجود ندارد و همه این مناطق در معرض تهدید تروریسم قرار گرفته است. اینک بیش از یک سال است در پاریس (پایتخت فرانسه و شهر رویایی بسیار از شیفتگان غرب) وضعیت اضطراری ضد تروریسم در سطح حکومت نظامی برقرار است. امروز کن فرانسه برای برگزاری جشنواره اش، مانند یک دژ نظامی با بلوک های بتنی و سنگرهای ضد بمب، دیوارکشی می شود. امروز پلیس لندن به شهروندانش هشدار می دهد از خیابان ها خارج شوید و پناه بگیرید. امروز دیگر هتل های استانبول به خاطر فضای ناامن این شهر خالی شده و قیمت تورهای سیاحتی آن به کمترین مقدار در حد حراجی رسیده است.
اما برخی از ما در این گوشه دنیا، گویی در خواب و خبالی به سر می بردیم و همه آنچه از وحشت و توحش تروریسم داعشی می شنیدیم، انگار تعریف داستان یک فیلم سینمایی بود! در آسایش و امنیت، لم داده بودیم و عید و تولدمان را جشن می گرفتیم و مسافرتمان ترک نمی شد و توی کانال ها و شبکه های مختلف به اصطلاح اجتماعی هم چرخ می زدیم و شایعه می پراکندیم و لایک می کردیم.
سرخوش از این امنیت گسترده، ساده لوحانه و تحت تاثیر رسانه های خارجی، معترض هم بودیم! به مدافعان حرم معترض بودیم که چرا با تروریست ها در عراق و سوریه درگیر هستند!! به آنها که همه زندگی و دار و ندار خویش را برای همین آسایش و امنیت ما به خطر انداخته اند، معترض بودیم!!! معترض بودیم که چرا با موشک هایمان، سرکرده های تروریست های منطقه را ترسانده ایم!! غافل از آنکه همین ترس و وحشت آنها از همین موشک ها باعث شده تا جانورهایشان را به جان مردم ما نیندازند که می ترسند با لو رفتنشان، از دست همین موشک ها جان سالم به در نبرند.
یکی از شهدای واحد حفاظت مجلس در عملیات تروریستی داعش در تهران
حالا گویی برخی از ما جا خورده ایم که نه بابا، قضیه خیلی جدی است! حالا انگار خودمان هم داخل آن فیلم سینمایی شده ایم و دیگر باید از خواب و خیال برخاست!!
اما بعضی هم سالهایی را به خاطر دارند که گروهک تروریستی داعش در خیابان های این شهر، جولان می داد. بله، در همین تهران (که امروز برخی با عکس و تصویر و پیام برای همدردی با آن، شبکه های اجتماعی را پر کرده اند)، گروهکی تروریستی خیابان های این شهر را محل آشوب و وحشت آفرینی و کشتار مردم بیگناه قرار داده بود. اگرچه در آن زمان نام داعش برخود نداشت و خود را "سازمان مجاهدین خلق ایران" می خواند! اما همین محافل آمریکایی و ارتجاع آل سعود که اینک داعش را ایجاد کرده و حمایت می کنند، آن روز بوسیله صدام و اردن و فرانسه و آلمان و انگلیس و سپس اتحادیه اروپا و سناتورهای آمریکایی و دار و دسته آل سعود (که در آخرین همایش آنها حضور فعال داشتند) از همین گروهک تروریستی مجاهدین خلق حمایت می کردند و می کنند.
در آن روزگار تیم های تروریستی مجاهدین خلق (که از سوی مردم به منافقین معروف شدند) با مسلسل و بمب و نارنجک و آرپی جی در سطح شهر چرخ می زدند و کاسب و بقال و کارگر و کارمند و ... را به رگبار بسته، به آتش می کشیدند و می سوزاندند. آن هم در شرایطی که صدام و نیروهایش هزاران کیلومتر مربع از خاک کشورمان را در اشغال خود داشتند. داعشی های آن روزگار یعنی همان به اصطلاح مجاهدین خلق از داعشی های امروز اگر نامردتر و وحشی تر نبودند، کمتر هم عمل نکردند.
منافقین خلق به سفره های افطار حمله کردند و مردم را در اتوبوس آتش زدند و همین مجلسی که امروز مورد تهاجم تروریست های داعش قرار گرفت، نمایندگانش به گونه ای در هفتم تیرماه 1360 مورد بمب گذاری ناجوانمردانه منافقین قرار گرفتند که علاوه بر شهدای بسیار، تعداد زیادی نیز مجروح شده، به طوری که مجلس به دلیل از اکثریت افتادن در آستانه انحلال قرار گرفت ولی همان نمایندگان مجروح برروی تخت و برانکارد به صحن مجلس رفتند تا خانه ملت از اکثریت نیفتد.
در آن زمان هم تروریست های منافقین، بمب و نارنجک به خود می بستند و با عملیات انتحاری به میان مردم می رفتند که به این وسیله علاوه بر شهادت صدها زن و مرد و کودک بیگناه تعدادی از ائمه جمعه و نمایندگان ملت نیز شهید شدند.
منافقین خلق با بمب گذاری های خود، رییس جمهوری و نخست وزیر و دادستان و رییس دیوان عالی کشور و برخی از وزرای دولت و تعداد بسیاری از معاونان و مشاوران آنان را به شهادت رساندند. آنها با عملیات به اصطلاح مهندسی به ربودن و شکنجه و مثله کردن نیروهای انتظامی (در آن زمان کمیته های انقلاب) اقدام کردند و برگ های سیاهی در تاریخ این مرز و بوم به شقاوت ها و سبوعیت های ظالمان و ستمگران و جلادان این تاریخ افزودند.
متاسفانه در آن زمان، برعکس امروز، نیروهای اطلاعاتی و امنیتی و انتظامی در این سطح از تجربه و آمادگی و کارآیی نبودند و تنها عده ای جوان تازه کار اما مخلص و با ایمان و راسخ در مقابل ماشین اهریمنی ترور و وحشت منافقین ایستادند و در شرایطی که همه تحلیل های موسسات و کانون های غربی حکایت از سرنگونی نظام و شکست انقلاب در حداکثر 3 ماه پس از آغاز موج ترور از 30 خرداد 1360 داشت، اما همین جوانان به کمک مردم و با رهبری امام و هدایت یاران پر و پاقرصش، نه تنها 3 ماه وعده دشمنان این ملت را باطل کردند، بلکه ورق را هم برگرداندند و مانند مهلت یاد شده را برای مرگ و نیستی منافقین ضد خلق تعیین نمودند.
اوج دنائت و پستی گروهک تروریستی منافقین، همدستی با دیو مهیبی به نام صدام بود که باعث شد نه تنها در قتل عام ملت عراق شریک شوند بلکه بوسیله دشمنی که هشت سال این سرزمین را به خاک و خون کشیده بود، دشت ها و کوه های غرب این آب و خاک را لگد کوب چکمه های خود و حامیان وهابی و اسراییلی شان گردانده و گروههای بیشماری از افراد این ملت را به خاک و خون بکشند.
بله ملت و انقلاب ما تجربه ای تلخ اما عظیم در مقابله با تروریسم داعشی دارد. به قولی ما قبل از اینکه داعش به طور رسمی بوجود بیاید، آن را با پوست و گوشت خود تجربه کردیم. آنگاه که هر روز و هر روز، آتشی در این شهر و دیگر شهرهای سرزمینمان برپا می شد، بمبی منفجر می شد یا نارنجکی پرتاب می گردید و مردمی بیگناه به خاک می افتادند.
این شاید فقط سایه ای کوچک و خرد از یک زبانه آن آتش ها باشد تا آنها که از یاد برده اند آن روزهای سخت و نفس گیر و پراضطراب را، تاریخ را ورق بزنند و اگر بودند به خاطر آورند و اگر نبودند، آن را مرور نمایند، سپاسگزار برپا دارندگان این امنیت باشند و برای جلادان دیروز و امروز دل نسوزانند.