... و اما روایان اخبار و ناقلان آثار و طوطیان شکرشکن شیرین گفتار...
چنین حکایت کنند که ...
"روز پنجشنبه 12 ذی الحجه 1317 برابر با 13 آوریل1900 و 24 فروردین 1279، مظفرالدین شاه قاجار برای نخستین سفرش به فرنگ، به همراه گروهی از اطرافیان خود از جمله علی خان ظهیرالدوله، تهران را به قصد اروپا ترک کرد. این سفر با توصیه و همراهی فراماسون هایی همچون علی خان ظهیرالدوله و پول هایی که میرزا علی اصغر خان اتابک به حساب جیب ملت از روسیه قرض گرفته بود،صورت گرفت.در همین مسافرت بودکه شاه برای اولین باردستگاه سینماتوگراف را رویت کرد و دستور ابتیاع آن را به صنیع السطنه و پسرش میرزا ابراهیم خان عکاسباشی داد تا در برگشت به ایران، آن را همراه بیاورند تا خودش با این دستگاه به فیلمبرداری و فیلمسازی مشغول شود. درواقع شاه قاجار را می توان اولین کارگردان تاریخ سینمای ایران به شمار آورد!"
با این جملات است که کتاب «حکایت سینماتوگراف» آغاز می شود. کتابی که دفتر اول «واکاوی تاریخ سینمای ایران» محسوب شده و به قلم نگارنده، روایاتی ناگفته از سالهای ابتدایی ورود سینما به ایران تا زمان پیروزی انقلاب اسلامی دربر دارد.
تاکنون کتاب‌ها و فرهنگنامه‌های متعددی درباره تاریخ سینمای ایران منتشر شده و به چاپ رسیده است اما آنچه «حکایت سینماتوگراف» را از آن کتاب‌ها متمایز می‌نماید، پرداختن به لایه‌های پنهان و ناگفته‌های این تاریخ است که برای نخستین بار براساس اسناد و شواهد معتبر مورد بررسی و بازخوانی قرار گرفته است.
نگارنده که خود دستی در تهیه آثار مستند تصویری داشته است در کتاب «حکایت سینماتوگراف»، با رویکردی محققانه علاوه بر ارائه روایتی از فراز و فرود تاریخی سینمای ایران، شناخت و آشنایی با ماهیت و پس‌زمینه فرهنگی، سیاسی و تاریخی اشخاص و جریانات مختلف سینمای ایران را از لحظه پاگیری تا دوران رشد و گسترش مد نظر داشته است. اشخاص و جریاناتی که بیش از همه بر محتوا و ساختار این سینما تاثیر گذارده و بخش مهمی از آنچه به نام «سینمای ایران» معروف شد را پایه‌ریزی کردند.
از جمله بخش‌های این کتاب می‌توان به سرفصل‌های زیر اشاره کرد:
«هشدار شهید مدرس درباره ورود سینما به ایران»، «دوره اول سینمای ایران و مهاجری از روسیه»، «فعالیت اداره اطلاعات آمریکا برای سینمای ایران»، «اشغالگران ایران فیلم نمایش می دهند»، «پرونده باز نشده دکتر کوشان»، «تولید انبوه فیلمفارسی»، «سینما در سالهای پس از کودتا»، « قیصر قیصر که می گفتن، این بود؟!»، «سینمای موج نو یا شبه روشنفکری»، «استودیو گلستان با سرمایه کنسرسیوم نفتی»، «چای ریخت، فیلم توقیف شد!»، «سینمایی که مقبول نیفتاد!» و ...
برخی از اسناد و تصاویر منحصر به فرد و همچنین شواهد مکتوب مورد اشاره در متن کتاب نیز در فصل پایانی آن ضمیمه شده است. کتاب «حکایت سینماتوگراف» در 300 صفحه و به بهای 18000 تومان در اختیار علاقه‌مندان قرار گرفته است.
گفتنی است، جلد دوم «واکاوی تاریخ سینمای ایران» با روایت و تحلیل سینمای پس از انقلاب اسلامی نیز در آینده‌ای نزدیک به قلم نگارنده منتشر خواهد شد.