مفهوم غدیر در قیام امام حسین (ع)

به معنای حضور در صحنه

به نظرم یکی از گفتارهایی که مفهوم غدیر را به روشنی و با زبان امروزی توضیح داده ، بخشی از سخنرانی معروف مرحوم دکتر علی شریعتی است که در اسفند ماه 1350 در مسجد جامع نارمک ایراد کرد. آن سخنرانی در عصر عاشورا بود و در آن سالهای دیکتاتوری و خفقان ستم شاهی ، بسیار پرشور معنای ولایت و رهبری را بیان کرد.

 در همان بخش از سخنرانی، مرحوم دکتر شریعتی گفت :

 "...حسین (ع) یک درس بزرگ‌تر ازشهادتش به ما داده است و آن نیمه‌تمام گذاشتن حج و به سوی شهادت رفتن است. حجی که همه اسلافش، اجدادش، جدش و پدرش برای احیای این سنت، جهاد کردند. این حج را نیمه‌تمام می‌گذارد و شهادت را انتخاب می‌کند، مراسم حج را به پایان نمی‌برد تا به همه حج‌گزاران تاریخ، نمازگزاران تاریخ، مؤمنان به سنت ابراهیم، بیاموزد که

اگر امامت نباشد، اگر رهبری (ولایت) نباشد، اگر هدف نباشد، اگر حسین (ع) نباشد و اگر یزید باشد، چرخیدن بر گرد خانه خدا، با خانه بت، مساوی است. در آن لحظه که حسین (ع) حج را نیمه‌تمام گذاشت و آهنگ کربلا کرد، کسانی که به طواف، هم‌چنان در غیبت حسین، ادامه دادند، مساوی هستند با کسانی که در همان حال، بر گرد کاخ سبز معاویه در طواف بودند، زیرا شهید که حاضر است در همه صحنه‌های حق و باطل، در همه جهادهای میان ظلم و عدل، شاهد است، حضور دارد، می‌خواهد با حضورش این پیام را به همه انسان‌ها بدهد که وقتی در صحنه نیستی، وقتی از صحنه حق و باطل زمان خویش غایبی، هرکجا که خواهی باش!

وقتی در صحنه حق و باطل نیستی، وقتی که شاهد عصر خودت و شهید حق و باطل جامعه‌ات نیستی، هرکجا که می‌خواهی باشد، چه به نماز ایستاده باشی، چه به شراب نشسته باشی، هر دو یکی است.شهادت «حضور در صحنه حق و باطل همیشه تاریخ» است..."