نگاهی به عملکرد شبکه های تلویزیونی جهانی در قبال بحران غزه

جنگ رسانه ها ؛ سوی دیگر میدان غزه

 سوگلی ناصرالدین شاه در صحنه ای از فیلم "ناصرالدین شاه ، آکتور سینما" خطاب به ابراهیم خان عکاس باشی در مذمت دختر لر می گوید :"...دختر لر لعبتی نیست. دلربایی از سینماتوگراف است که میمون را مهد علیا نشان می دهد..."

گویا این حکایت رسانه های امروز دنیا است که هوش و گوش جهانیان را در اختیار دارند و روز را شب و شب را روز جلوه می دهند. شبکه های تلویزیونی که به قول ادوارد مورو در فیلم "شب بخیر ، و موفق باشی" :"...اگر پنجاه یا صد سال بعد ، مورخانی باشند و اگر یک هفته از برنامه های ضبط شده هر سه شبکه بزرگ سالم مانده باشد ، آن مورخین با تصاویری سیاه و سفید و شاید هم رنگی رو به رو می شوند که شاهدی است بر انحطاط ، واقع گریزی و جدایی از واقعیات دنیایی که در آن زندگی می کنیم...تلویزیون بیشتر استفاده می شود تا حواس ما پرت بشود ، فریب بخوریم ، سرگرم بشویم و جدا بمانیم..."

شبکه های تلویزیونی امروز دنیا  برای سرگرم کردن مخاطبانشان به هر دنائتی دست می زنند تا به راحتی بتوانند بر حقایق و واقعیاتی که پیرامونشان در جریان است ، سرپوش بگذارند ، تاریخ را تحریف کنند و گرگ را گوسفند بنمایانند. این شبکه های تلویزیونی شومنی مانند "جری اسپرینگر" می خواهند تا در نابسامانی های خانوادگی ، مردم را مثل گلادیاتورهای قرون اولیه به جان یکدیگر بیندازد که دیگران به جنگ تراژیک آنان بخندند. این تلویزیون ها امثال لری کینگ را می خواهند تا در بحث بحران غزه بر یک تاریخ جنایات اسراییل سرپوش بگذارد و مقصر فجایع اخیرش را ، تحریک حماس بداند. نمی دانم چرا هیچ کس از این به اصطلاح ژورنالیست ها  و روسای سیاستمدارشان سوال نمی کند که اگر اسراییل آنقدر وحشی و ددمنش است که با یک تحریک کوچک ، عالمی را به خاک و خون می کشاند ، چرا به سراغ علت نمی روند و فکری به حال عامل اصلی این توحش نمی کنند و همواره مراقبند و از این موضوع در هراسند که نکند کسی یا چیزی این حیوان وحشی را تحریک کند؟!! چرا هیچ کس ، هیچ سازمان و کمیسیون بین المللی چه ازنوع حقوق بشرش و چه از مدل شورای امنیتش نمی تواند این جانور را ولو به زبان محکوم نماید؟

از نگاه این تلویزیون ها ، همه تقصیرها متوجه حماس است. آنها نمی گویند در سال 1948 که حماس وجود نداشت ، چرا گروههای تروریستی صهیونیستی روستاهایی مانند کفرقاسم و دیریاسین را به قبرستانی بدل ساختند و تا همین امروز به جنایات و جوایز نوبلی که به خاطرش دریافت نمودند ، می بالند!

 آنان از 60 سال جنایت اسراییل در حق فلسطینی ها سخنی به میان نمی آورند و برای بحران امروز هم هرگز تحلیل نمی کنند که چرا در موشک باران خاک اسراییل توسط حماس کمترین کشته و آنهم از نظامیان گزارش می شود ، اما در بمباران های اسراییل بیشترین کشته ها آنهم از زنان و کودکان خبر داده می شود. در تحلیل های آنها هیچگاه از این گزارشات ،  نگاه انسانی و اخلاقی  حماس و دیدگاه شیطانی و غیر انسانی اسراییل در جنگ نتیجه گرفته نمی شود. آنها بی شرمانه می گویند البته اسراییل هم نباید اینچنین بمباران می کرد ولی مقصر اصلی حماس است که او را تحریک کرد! آنها نمی گویند که اسراییل بیش از 5 سال است که برخلاف همه مقررات و قوانین و تعهدات بین المللی ، غزه را در محاصره خود گرفته و به قول معترضین در هلند آن را به یک زندان بزرگ تبدیل ساخته است. این تلویزیون ها و رادیوها نمی گویند که بیش از 5 سال است که اسراییل ، همه گذرگاههای غزه را در کنترل خود گرفته و ورود هرگونه مواد غذایی و بهداشتی را منوط به اجازه خود دانسته است! آنها نمی گویند که بیش از 5 سال است نسل کشی در غزه آغاز شده (همچنان که بیش از 60 سال است در سرزمین فلسطین ادامه دارد) و در طول این مدت روزی نبوده که زنان و کودکان فلسطینی به خاطر  کمبود مواد غذایی یا بهداشتی به کام مرگ نرود.

بسیاری از واقعیات دیگر هم در این تلویزیون های بازیچه دست سرمایه داران و صاحبان کمپانی ها و شرکت های بزرگ آمریکایی و اسراییلی پنهان می شود و در پایان آنکه بدهکار می شود ملت فلسطین است !!!

واقعا تلویزیون هایی مثل  شبکه "سی ان ان" و"بی بی سی" دیگر  چگونه می توانند خود را رسانه و تلویزیون معتبر و قابل اطمینانی معرفی کنند ؟ چگونه می توانند دم از دمکراسی و حقوق بشر بزنند ، در حالی که خود آنها و همدستان اسراییلی شان تاکنون حتی یک مورد مرگ کودک و نوجوان اسراییلی را در آمارهای خود در طول جنگ اخیر اعلام نکرده اند، ولی همین آمارهای نصفه و نیمه شان ، حکایت از مرگ مظلومانه صدها زن و کودک بی گناه فلسطینی در اثر بمباران های هواپیماهای اسراییلی دارد؟ چگونه این رسانه ها می توانند از این پس بازهم مقوله شرافت خبرنگاری و اطلاع رسانی آزادانه را مطرح نمایند ، درحالی که همه دنیا ، دست و پاهای کودکان معصوم "غزه " را در زیر آوارهای بمب های هدایت شونده لیزری و فسفری اسراییل (که به تازگی از آمریکا دریافت کرده بود) دیدند ولی تلویزیون هایی مانند "بی بی سی" و  "سی ان ان"  فقط به خاطر  عصبیت جاهلی  روسای خود در هواخواهی صهیونیسم و اسراییل ، بی شرمانه ، ترس  موهوم کودکان اسراییلی را از موشک های  فسطینیان در بوق های تبلیغاتی شان می کنند؟

خوشبختانه در مقابل تبلیغات و پروپاگاندای فوق از سوی رسانه های به اصطلاح معتبر دنیا،برخی شبکه های تلویزیونی مستقل توانسته اند تصاویر نسبتا واقعی از هلوکاست غزه و قساوت و سبوعیت صهیونیست ها ارائه داده و رویه ظالمانه و غیر انسانی مقایسه دو طرف درگیری با یک ملاک و معیار (که شیوه غالب رسانه های امروز جهان در مورد وقایع غزه است) را زیر علامت سوال ببرند. تصویر زنده ، لحظه به لحظه و بدون شرح شبکه المنار از بمباران های بی امان، انفجارات و دودهای غلیظی که از نقطه نقطه شهر غزه به هوا می رفت و فیلم های حیرت انگیز از اصابت موشک های حماس به تانک ها ، ابزار نظامی و سنگرهای صهیونیست ها در مقابل اجساد متلاشی یا پیکرهای سوخته کودکان فلسطینی در اثر بمب های خوشه ای و فسفری صهیونیست ها ، بدون هیچگونه شرح و تفسیری به خوبی افشاگر یک تاریخ جنایت و ددمنشی پدیده ای شوم و فرقه ای شیطانی به نام صهیونیسم است که پول و قدرت نظامی و تکنولوژی را در اختیار خود گرفته ، غافل از آنکه ، قدرت واقعی از آن خداوند و بندگان واقعی اوست و همین قدرت است که امروز با موشک های سبک، همه آن هیمنه نظامی رژیم تا دندان مسلح اسراییل را زمین گیر کرده است . رژیمی که عادت به جنگ های سریع و عملیات ضرب العجلی داشت و آن را در جنگ هایی مثل جنگ 6 روزه ژوئن 1967 و رمضان 1973 تجربه کرده و تمام ارتش های کشورهای عرب را به ذلت کشانده بود اما امروز دربرابر گروه کوچک ولی باایمانی به نام حماس (مثل سال 2006 در برابر حزب الله لبنان و سال 2008 در برابر همین گروه ) ذلیل شده است.